alternatieven

Analyse: keuze voor sobere nieuwbouw is uiterst wankel

(door Leon Verdraaijt)

Het voormalige Praxis-terrein waar Residentie Fortezza zou verrijzen is in stedenbouwkundig opzicht een uitstekende locatie om een nieuw stadhuis te bouwen. Aan deze toevalligheid valt niets af te dingen; gelegen naast het Twenthe Centrum, tegenover de rechtbank en het belastingkantoor en op een steenworp afstand van het station vult het – letterlijk – een ‘publiek gat’ in.
Wat echter opvalt is dat de uiteindelijke keuze voor de locatie Fortezza ‘met stoom en kokend water’ lijkt te zijn gemaakt. Anders dan bij de alternatieven, te weten  nieuwbouw aan de markt en renovatie, is de ‘sobere’ nieuwbouw niet extern onderzocht op haal- en betaalbaarheid. Dit verbaast omdat CDA-wethouder Van Marle een deugdelijk financieel beleid nastreeft en de VVD, steeds bij monde van de immer licht ontvlambare fractievoorzitter Herman Nijhuis, heeft gehamerd op externe controle door de accountant voordat er grote beslissingen worden genomen. Niets van dit alles bij de sobere nieuwbouwvariant.


De keuze is bovendien ingegeven met het oog op het koste wat kost willen oplossen van ‘het probleem Van der Looy’, de ontwikkelaar van Fortezza en lachende derde, die moest worden uitgekocht anders was het leed niet te overzien, aldus het college. Gek genoeg wil de PvdA de gang van zaken rond Fortezza pas achteraf onderzoeken (!). Een kansloos verhaal: de uitkomsten wegen niet mee in de besluitvorming en de verantwoordelijken kunnen niet aangesproken worden. Een en ander legt ook haarfijn bloot, dat het huidige college verstoken is van ook maar enige kennis. De arme zielen zijn uitermate afhankelijk van ambtenaren, die nog onder Sjoers en consorten dienden waardoor de telkens besproken rampzalige projecten nog steeds ‘leven’ en geld kosten. In feite is er dus weinig veranderd en het verhaal is nog lang niet ten einde. Er komt vast nog meer uit de hoge hoed. Trouwens is niet Van der Looy op het matje geroepen, welnee een hoge ambtenaar –ooit de rechterhand van Sjoers-  is persoonlijk in Weert ontboden om een knieval voor de projectontwikkelaar te maken en hem geld (1.5 miljoen) en goed (de toezegging voor appartementenbouw) aan te bieden. Hoe slaafs kan een gemeentebestuur zijn.
De nieuwe bestemming danwel sloop van het huidige stadhuis blijft een groot vraagteken. Gegadigden (naar verluidt: het Erasmus) zouden in de rij staan, aldus het college. Dat valt nog te bezien gelet op de atypische bouwstijl en de monumentenstatus ervan. Maar ook al zouden er gegadigden zijn, dan is het toch mogelijk om over het huidige stadhuis nu al afspraken te maken? Waarom moet dit dan worden uitgesteld tot 2014 met alle risico’s van dien? Kortom: de keuze voor een sober stadhuis is een boterzacht compromis. PvdA en CDA krijgen hun  gedroomde nieuwe stadhuis, alleen op een andere locatie. De raadslieden is ook nu weer het mes op de keel gezet. De meesten zijn gezwicht onder die druk. Politieke dalers: de wethouders Van Marle, Van Woudenbergh, Schouten en Kuik. Politieke stijgers: Gijs Stork van ALA/AOV (faliekant tegen nieuwbouw) en Israa Abdullatif die een standvastige koers bleef varen, ook al druiste dat in tegen het beleid binnen de eigen fractie. Bij de VVD zitten de eerste scheuren er al in. Wie d’r volgt…

Posted by Redactie in AlmeloAnders, Blunders en fratsen, Column, Kritisch Almelo, 10 comments