Johan Andela

Je gaat in de politiek om iets voor je medemens, die jou gekozen heeft, te betekenen. Vervolgens beland je in een vastgeroeste kliek van ambitieuze egotrippers en draaikonten en je denkt: waar ben ik in vredesnaam in aanbeland? Ondertussen doe je je plicht als volksvertegenwoordiger zo goed als je kunt, altijd rekening houdend met de mensen waarvoor je in de gemeenteraad zit. Je weet perfect het verschil te maken tussen goed en kwaad en daarop baseer je je inzichten en stellingen. Echter zodra deze haaks staan op de lokale partij politiek word getracht jouw mening om te buigen en zodra dat niet lukt ben je ineens persona non grata. Dat overkwam Israa Abdullatif, tot voor kort deel uitmakend van de VVD Almelo. Nadat Israa op eigen initiatief ‘voor zichzelf’ begon werd ze vandaag ook nog eens op slinkse wijze door haar eigen VVD-leden aan de kant gezet. Dat deden ze niet rechtstreeks, maar -heel achterbaks- via het landelijke VVD-orgaan. Zo gaat de VVD Almelo met mensen om. Maar eens te meer is duidelijk geworden dat Almelo aan Israa Abdullatif een politica heeft, die staat voor haar mening, ook al druist die tegen de eigen partij-discipline in. Dat maakt haar tot een ware Almelose politica, die we voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen moeten behouden. Want Israa is geen draaikont, als kiezer weet je precies wat je aan haar hebt. Applaus!

Wim Jong Oen (midden) met zijn oude getrouwe old boys van het bekende network.

(n.a.v. onze berichtgeving ontvingen wij deze ingezonden opinie)

Enkele weken geleden berichtte Almelo Anders al dat de lokale VVD fractie het op Abdullatif heeft gemunt. Fractievoorzitter Herman Nijhuis zette zichzelf toen te kijk door Abdullatif publiekelijk ervan te betichten dat zij de Nederlandse taal niet zou beheersen. Nijhuis werd weggehoond. In een nieuwe poging tot een politieke karaktermoord heeft de VVD Almelo, achter de rug van Abdullatif om, geprobeerd om haar uit de landelijke partij te laten zetten. Echter: van het landelijk partijbestuur mag Abdullatif gewoon lid van de VVD blijven. Dat zegt genoeg. Kennelijk is het landelijk bestuur niet overtuigd van de goede intenties van de lokale afdeling richting Abdullatif.  Bovendien is een publiek geheim dat Israa goede contacten onderhoudt met de partijtop, van lokale ondernemer Bolk tot Mark Rutte persoonlijk. De reactie van Abdullatif schetst een onthutsend beeld van het disfunctioneren van de VVD afdeling Almelo. Het is een partij vol ja-knikkers die niet openstaan voor verandering en star en dominant gedrag vertonen. Deze voormalige VVD-kiezer is zeer teleurgesteld.

Israa Abdullatif heeft vandaag de volgende persverklaring afgegeven:

Geachte leden van de pers,

Zojuist bereikte mij het bericht dat het hoofdbestuur van de VVD heeft besloten mijn lidmaatschap om te zetten in een landelijk lidmaatschap. Dit betekent dat ik nog wel lid ben van de VVD, maar niet langer van de afdeling Almelo. Het hoofdbestuur heeft deze beslissing genomen op verzoek van het Almelose afdelingsbestuur. Het afdelingsbestuur deed dit verzoek zonder hierover de leden in Almelo te raadplegen. Een opmerkelijke handelwijze die ingaat tegen de partijstatuten. Het afdelingsbestuur had mij overigens het liefst volledig willen laten royeren.

Op 11 oktober heeft zowel het afdelingsbestuur als ikzelf een gesprek gehad met een afvaardiging van het hoofdbestuur. Het gesprek met mij verliep in goede sfeer; mijn schets van de afdeling Almelo bleek te passen in een breder plaatje van slecht functionerende afdelingen waar langzittende personen met dominant, star gedrag verandering blokkeren en open discussies uit de weg gaan. Mijn met emails van fractievoorzitter en afdelingsvoorzitter gedocumenteerde relaas over een aantal interne incidenten – die ik verder niet in openbaarheid heb gebracht – werd geschokt aangehoord.

Vanuit partij-optiek is het echter begrijpelijk dat het hoofdbestuur het afdelingsbestuur volgt. Ikzelf ben er niet rouwig om dat ik de lokale partijcultuur niet meer van nabij mag beleven. Mijn goede contacten met indivuele afdelingsleden zullen zeker blijven bestaan.

Vriendelijke groet, Israa Abdullatif