Geloofwaardigheid politiek Almelo naar nulpunt
(door Leon Verdraaijt)
Nog geen jaar na de verkiezingen heeft de lokale politiek, maar vooral de VVD, elke geloofwaardigheid verloren. Speerpunt in de verkiezingen was een betaalbaar stadhuis. Van die verkiezingsbelofte is niets meer over. De VVD-wethouders Van Woudenbergh en Andela staarden zich blind op een nieuw stadhuis op de Fortezza-locatie en zijn inmiddels in het spreekwoordelijke moeras beland. Let wel: het idee voor een stadhuis op de Fortezza-locatie is niet slecht. Integendeel. Deze plek is uitermate geschikt vanwege de strategische, bereikbare ligging. Wat de doorsnee Almeloër wél tegen de borst stuit is de wijze waarop dit alles is gegaan, namelijk geheel in lijn met oude niet-integere bestuurscultuur: halsoverkop, over één nacht ijs en zonder volledig informeren van raad en publiek werd het nieuwe stadhuis op de nieuwe plek erdoor gedrukt onder het mom van het slaan van twee vliegen in één klap.
In jubelstemming werd de deal met Van der Looy gelanceerd. De gemeente moest een veer laten maar kreeg de locatie weer in handen, zo was de overtuiging. We weten inmiddels wel beter. De Fortezza-deal draait op een genante rechtszaak uit. Tot die tijd is een nieuw, door de politiek heel sluw en verneukeratief ‘sober’ genoemd stadhuis verder weg dan ooit. Maar ook al weet de gemeente haar conflict met Van der Looy op te lossen of wint zij de rechtszaak, dan nog is er voor de lokale politiek en dan vooral de VVD geen redden meer aan. De burger zal hier bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen snoeihard mee afrekenen.
AlmeloAnders voorspelde maanden geleden al dat het stadhuis op de Fortezza-locatie net zo duur, zo niet duurder zal uitpakken dan een nieuw stadhuis op de markt. Wat blijkt nu? Omgeslagen per hoofd van de bevolking behoort het nieuwe stadhuis op de Fortezza-locatie zelfs tot de duurste van het land. Heel ‘betaalbaar’ dus. En dan hebben we het nog niet eens over de kosten die zich meer en meer zullen opstapelen. Allereerst hebben we het dan over de afkoop van projectontwikkelaar Van der Looy – en mogelijk ook zijn onderaannemer Van Wijnen – over het afkopen van het architectenbureau dat verantwoordelijk was voor het ontwerp van het stadhuis op de markt, over de dure parkeerplaatsen die worden gerealiseerd, over de dure flexplekken en wat dies meer zij. De afkoopsommen voor een hele rits nog wachtende projectontwikkelaars hebben we nog maar even niet opgesomd. Ook vermeldenswaard is dat de voormalige stadsontwikkelaar Rein Geurtsen voor al diens werk (waar dus zo goed als niets meer van zal worden gerealiseerd) met een bedrag van 1 miljoen euro naar huis is gegaan. Voor de stad dus eigenlijk weggegooid geld. Conclusie: de enigen, die beter worden aan alle Almelose ellende zijn projectontwikkelaars en externe bureaus die het gemeenschapsgeld met bakken tegelijk de stad uitslepen. Moeten we nog beginnen over alle nutteloze rechtszaken, eveneens met gemeenschapsgeld betaald?
Bovendien is de bestemming van het huidige stadhuis een groot vraagteken. Hierover zwijgt het college in alle toonaarden. Kortom: er tekent zich een griezelig doemscenario voor het college af: Almelo is straks de enige stad met twee stadhuizen, een bestaand monumentale en een knetterdure volgestouwd met dure ambtenaren. Alleen Israa Abdullatif, die mordicus tegen het nieuwe stadhuis stemde, heeft het begrepen. Bloemen voor die vrouw. De overige VVD-leden hebben een ommezwaai gemaakt. Niet langer gaat het hen om een ‘betaalbaar’ of sober stadhuis, maar om een ‘duurzaam’ stadhuis. Tja, zo kennen wij er nog een paar en zo lusten we er nog wel drie. De soap is nog lang niet ten einde en zoals we eerder voorspelden: van Van der Looy is Almelo ook nog lang niet verlost. Wordt vervolgd.
UPDATE: en deze versie van het verhaal slingert de gemeentewoordvoerder via de landelijke pers de wereld in: http://www.telegraaf.nl/binnenland/8849606/__Almelo_compenseert_architecten__.html?sn=binnenland,buitenland
Enfin. Meneer kan de lokroep van het pluche niet weerstaan, dat is duidelijk. Maar zeg dat dan eerlijk. Dan begrijpen de burgers dat. Ondanks dat Kozijn niet in de raad wil staat hij – ra ra hoe kan dat – wel op een verkiesbare plaats op de lijst. Op een gedeelde tweede plaats welteverstaan. Als dit geen sterk staaltje kiezersbedrog is, dan weet ik het ook niet meer.