stadsbestuur Almelo

dec

2012

Uitstel van executie: nog eens twee jaar met geld spelen

Almelo verkeert al tijden in financieel in zwaar weer en deze ellende was ook Gedeputeerde Staten van Overijssel niet ontgaan. Almelo stond op de nominatie om onder verscherpt toezicht te komen, een zware vorm van curatele zeg maar, maar sinds gisteren niet meer. Het college wist de dans te ontspringen, mede door enkele financiële meevallers die zich recent aandienden, beslist niet omdat ‘ze’ het zo goed hebben gedaan de laatste tijd. In het gemeentehuis ging de champagnefles afgelopen woensdagavond dan ook wijd open, of speelde dat zich misschien in een zekere, zwaar gesubsidieerde bar aan het Schouwburgplein af?

Er is sprake van enige coulance met Almelo (maar ook met andere steden) omdat Almelo volgens de provincie veel geld heeft moeten afschrijven op braakliggende grond, waardoor de algemene reserve volledig moest worden aangesproken. Ook het stijgende beroep op sociale bijstand speelt de gemeente parten. Dit klinkt allemaal heel aannemelijk, maar nergens wordt ook maar met één woord gerept over het financiële wanbeleid van de afgelopen jaren, evenmin over toekomstige dure plannen. Is het dan misschien slechts uitstel van executie? Het antwoord is ja. Als de stad haar huidige megalomane plannen niet naar beneden bijstelt zal het verscherpt toezicht er hoe dan ook komen.

Geen verscherpt toezicht (in feite een brevet van onvermogen) voor de feestvierende bestuurders. Wel jammer dat de gemiddelde burger nu de verliezende partij is, want die zag het strenge toezicht wel zitten: hand op de knip en geen verhoging van de OZB met 15%. Het mag niet zo zijn dat de belastingbetaler opdraait voor de aaneenschakeling van fouten van onkundige peuters als stadsbestuurders. Dan maar even geen nieuw stadhuis, dan nog maar even door met de huidige binnenstad. Laten we een pas op de plaats maken en even wachten op betere tijden.

nov

2012

Wanbeleid verdient geen nieuw stadhuis

(door Tony Cassese)
De zogenaamde lokale ‘volksvertegenwoordiging’ van Almelo, die wij Gemeenteraad noemen, neemt vanavond het besluit om een nieuw stadhuis te bouwen. De oorzaak is dat de gemeenteraad volledig door het veel slimmere college is ingepakt. Dit college heeft misschien wel eens gehoord van dualisme (een aantal jaren geleden landelijk ingevoerd), maar in Almelo heeft dat geen enkele betekenis. De bevolking of de gemeenteraad kan wikken wat ze wil, vanuit de ivoren toren wordt gewoon beschikt. Dit is de Almelo Aanpak en zo gaat het al jaren.

Waarom een nieuw stadhuis? Er bestaan zinnige argumenten voor waarvan de belangrijkste is dat het huidige stadhuis zo goed als uitgewoond is. Tot zover de geldige reden. Waarom geen nieuw stadhuis? Daar is iedere tegenstander het wel over eens: omdat er geen geld is. Zijn er alternatieven? Ja, het huidige stadhuis kan volgens berekeningen met minder geld worden opgeknap,t net zoals dat gedaan is met het politiebureau aan Het Baken en het voormalige belastingkantoor aan de Raveslootsingel. Toch worden door het college allerlei drogredenen uit de kast gehaald om zijn zin toch door te drukken. Aan de haren erbij gesleept worden onder andere: asbest, brandveiligheid, lekkage enz. Dat (lokale) overheden krimpen wordt uiteraard volledig genegeerd.

De realisatie van een nieuw stadhuis is een obsessie geworden van een handjevol bestuurders.

Inmiddels is een loopgravenoorlog ontstaan tussen aan de ene kant de oppositiepartijen en de bevolking (polls wijzen uit dat meer dan tachtig procent van de bevolking tegen een nieuw stadhuis is) en het gemeentebestuur. Het idee voor een nieuw stadhuis wordt niet gedragen door het gros van de Almelose bevolking, want Almelo is straatarm. De stad staat aan de rand van de afgrond als gevolg van jarenlang wanbeleid en mismanagement dat tot op heden nog gewoon wordt doorgezet. De rekening daarvan wordt met een lachend gezicht bij de burger neergelegd. Denk alleen maar aan de absurde OZB-verhoging van 15% in drie jaar. Volgens de burger verdient dit graaiende stadsbestuur geen nieuw stadhuis.

Helaas is in deze stad geen dialoog mogelijk tussen bevolking en stadsbestuur. Daarvan zijn in het recente verleden vele voorbeelden te noemen.Hete sterkste in dat opzicht is wel de kwestie Dolle Pret: toen verantwoordelijk wethouder Andela werd geconfronteerd met de VARA-ombudsman en Henny ter Avest van Dolle Pret zei de wethouder doodleuk “Mevrouw ter Avest en ik zijn uitgepraat”, en dat voor de nationale televisie. Leuk visitekaartje waarmee het stadsbestuur zijn ware gezicht weer eens liet zien. Met het college is dus geen dialoog mogelijk, maar het stelt zich keihard op. Keine Wiederrede!

Tot slot moeten we tot de trieste conclusie komen dat de lokale overheid zich tegen de eigen bevolking heeft gekeerd omdat deze kritisch is over de wijze waarop het gemeenschapsgeld wordt besteed. Door de weerstand tegen een nieuw stadhuis is het een obsessie en persoonlijk prestige geworden, een gevecht van winnen of verliezen. Het college wil absoluut winnen en we weten allemaal wie er altijd aan het langste eind trekt.

Recente berichten